นิทานผึ้งเสียรัง

| บันเทิง | นิยาย-เรื่องสั้น | 2588

นิทานผึ้งเสียรัง

ในป่าแห่งหนึ่ง มีรังผึ้งขนาดใหญ่ ภายในรังมีผึ้งมากมายนับพันตัว ทั้งหมดอยู่ภายใต้การดูแลของราชินีผึ้ง นอกจากนั้นจะเป็นผึ้งงาน ซึ่งแบ่งหน้าที่ความรับผิดชอบ ได้แก่ ผึ้งทหาร ผึ้งก่อสร้าง  ผึ้งเสบียง และผึ้งตรวจการ  ซึ่งมีหน้าที่เฝ้าระวังอันตรายจากศัตรูภายนอกที่บุกรุกเข้ามา เมื่อมีศัตรูเข้ามา  ผึ้งตรวจการจะรีบแจ้งกับผึ้งทหาร เพื่อเตรียมกองทัพสำหรับออกรบ เหล่าศัตรูจะหมายปองสมบัติที่มีค่าของผึ้ง เป็นของเหลวสีทองอร่าม รสชาติโอชะ นั่นคือ “น้ำผึ้ง” นั่นเอง ศัตรูคู่อาฆาตของเหล่าผึ้งทั้งหลายก็คือหมีนั่นเอง ที่ผ่านมาแม้ว่าศัตรูจะตัวใหญ่และมีกำลังมากกว่า เหล่าผึ้งก็อาศัยความสามัคคีเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันสามารถขับไล่ศัตรูไปได้  ในบรรดาผึ้ง มีผึ้งตรวจการตัวหนึ่งมีนิสัยเกียจคร้าน ในเวลาว่างมันจะเอาเวลาไปเที่ยวเล่น ชมดอกไม้และ ชวนผึ้งตัวอื่นเล่นสนุก พอถึงเวลาต้องเข้าเวรตรวจการก็มักจะหลับ วันหนึ่ง ขณะที่ผึ้งตัวนี้เข้าเวรอยู่ มันก็หลับ เหมือนอย่างทุกครั้ง ขณะนั้นเองหมีตัวหนึ่งผ่านมา  มันได้กลิ่นของน้ำผึ้งมาจากรังผึ้ง มันจึงเดินตามกลิ่นไป มันเดินผ่านผึ้งตรวจการซึ่งหลับอยู่จนมาถึงหน้ารังผึ้ง ขณะนั้นเหล่าผึ้งทหารยังคงพักผ่อนอยู่ในรัง รวมทั้งผึ้ง ตัวอื่นๆซึ่งไม่รู้ตัวว่ากำลังมีภัยเข้ามาเยือ ขณะนั้นผึ้งตัวหนึ่งตื่นขึ้นมันค่อยๆเดินออกมานอกรัง ทันใดมันก็ต้องตื่นตะลึง “หมี หมี มีหมีบุกมา มีศัตรู บุกรุก ทุกคนตื่นเร็ว” ไม่ทันการณ์เสียแล้ว มืออันใหญ่โตกำลังล้วงเข้าไปในรังผึ้งกวาดทุกอย่างที่ขวางหน้า เจ้าหมีกำลังหาน้ำผึ้งอยู่ เหล่าผึ้งต้องกระเด็นและล้มตายเป็นจำนวนมาก เวลาผ่านไปพักใหญ่ เจ้าผึ้งตรวจ การตื่นขึ้นมาและกลับมาที่รัง “เฮ้ ทำไมไม่มีคนมาเปลี่ยนเวร กับข้าล่ะ” แต่ภาพที่มันเห็นคือ สภาพของซาก รังผึ้ง ที่รุ่งริ่ง แตกกระจายจนไม่เหลือชิ้นดี ซากศพของเพื่อนพ้อง และผู้บาดเจ็บอีกจำนวนมาก เจ้าผึ้งตรวจ การต้องกลายเป็นผึ้งบาปไปตลอด เพราะการที่มันไม่ทำหน้าที่ของตนเองให้ดี ทำให้ไม่เห็นผู้บุกรุก และไม่ มาแจ้งเตือน ทำให้ผึ้งทหารเตรียมตัวไม่ทัน  จนพี่น้องและบ้านของมันต้องล้มตายและพังพินาศ เจ้าผึ้งเสีย ใจที่ไม่มีเพื่อน ไม่พ่อ ไม่มีแม่ ไม่มีอะไรเหลืออีกแล้ว  เพราะเราคนเดียวถ้าเราทำหน้าที่ของเราก็คงไม่เกิด เรื่องร้ายอย่างนี้