นิทานอีสป เรื่อง ทหารสองคนกับโจร ทหารสองคนเป็นเพื่อนที่รักกันมากวันหนึ่งทั้งสองคนเดินทางไปทำธุระที่เมืองๆ หนึ่งอยู่ไกลมากทั้งสองเดินผ่านป่าใหญ่ได้พบโจรคนหนึ่งชักดาบวิ่งเข้ามาหาทหารทั้งสองคนอย่างรวดเร็วทหารคนหนึ่งวิ่งไปหลบหลังโคนต้นไม้ใหญ่ ส่วนทหารอีกคนชักดาบเข้าต่อสู่กับโจรฆ่าโจรตาย ทหารที่หลบซ่อนก็ปรากฏตัวทำท่าชักดาบสะบัดชายเสื้อคลุมไปข้างหลังแล้ววิ่งมาแทงโจรที่ตายแล้ว แล้วบอกเพื่อนว่าเป็นหน้าที่ของข้าเอง จะจัดการให้มันรู้สึกเสียบ้าง ทหารคนที่ฆ่าโจรตายก็บอกให้เก็บดาบซะคิดแล้วว่าต้องมาช่วยในตอนนี้ ช่วยแต่ปาก เอาไว้หลอกคนอื่นทีไม่รู้เรืองรู้ราวซะดีกว่า เรารู้ว่าเวลามีภัยเพื่อนจะวิ่งหนีทุกครั้ง นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ไม่มีประโยชน์ใดเลยในเมื่อเรา โอ้อวดคนอื่นโดยการโกหก