นิทานพื้นบ้านภาคอีสาน เรื่อง ท้าวสิงกาโลกระต่ายคำ

นิทานพื้นบ้านภาคอีสาน เรื่อง ท้าวสิงกาโลกระต่ายคำ

อักษรธรรม ๘ ผูก วัดโดนสว่าง บ้านโนนขุมคำ ต.พังเคน อ.เขมราฐ จ.อุบลราชธานี

           พญากาสีและนางประทุมามีโอรสที่เมื่อถือกำเนิดมามีรูปร่างคล้ายกระต่ายมากกว่าคน  จึงทำให้พญากาสีสั่งให้นำบุตรไปทิ้งเสีย  ด้วยความรักลูกนางประทุมาไม่ยอมจึงถูกเนรเทศให้ไปอยู่ในป่าพร้อมโอรสที่ได้นามว่า ท้าวสิงกาโลกระต่ายคำ และมีนางหล้ามเหสีอีกองค์ตามเสด็จไปอยู่ด้วย ทั้งสามใช้ชีวิตอยู่กลางป่า สัตว์ป่าทั้งหลายต่างก็เป็นมิตรกับท้าวสิงกาโลกระต่ายคำ โดยเหตุที่เป็นคนดี  ต่อมานางหล้าก็คลอดโอรสออกมาได้นามว่า สุวรรณคีรี   เมื่อทั้งสองกุมารเติบโตเป็นหนุ่มก็คอยปฏิบัติหุงอาหาร เลี้ยงดูมารดาเรื่อยมา วันหนึ่งสองกุมารเดินป่าได้พบกับนางไกษรลูกสาวฤาษี สุวรรณคิรีผู้น้องได้นางไกษรมาเป็นภรรยา ต่อมากิตติศัพท์ความดีของท้าวสิงกาโลกระต่ายคำ  ได้ยินไปถึงหูพระบิดาเข้า พระองค์ทรงคิดถึงมเหสีและโอรสจึงให้สร้างถนนมารับโอรสกลับไปครองเมือง