นิทานอีสป เรื่อง พระอินทร์กับอสูร

นิทานอีสป เรื่อง พระอินทร์กับอสูร

เดิมพวกอสูรจะอยู่สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ที่มีพระอินทร์เป็นใหญ่ในสวรรค์ ต่อมาพวกอสูรถูกเทวดาขับไล่ให้มาอยู่เชิงเขาพระสุเมรุ พวกอสูรคิดถึงสวรรค์ที่อยู่จึงอยากกลับไป คิดวางแผนจะยึดสวรรค์ เมื่อได้เวลารบ พวกอสูรซึ่งมีมากกว่าเทวดาไต่เขาพระสุเมรุขึ้นไป พระอินทร์ส่งให้มาตลีขับรถเวชยันต์พาพระองค์มารบกับพวกอสูร เทวดาสู้อสูรไม่ได้มีน้อย จึงหนีไปทางชายมหาสมุทรทิศใต้ที่ตรงนี้ป่าไม้งิ้วซึ่งพวกครุฑอาศัยอยู่ มาตลีผู้ขับรถของพระอินทร์ขับรถมาด้วยความเร็วมากเข้าไปในป่างิ้วทำให้งิ้วล้มระเนระนาด ลูกนกครุฑตกใจและได้รับบาดเจ็บ พระอินทร์ทรงเห็นดังนั้นด้วยความสงสารจึงบอกกับมาตลีให้กลับรถไปทางเก่าซึ่งมีพวกอสูรเต็มไปหมด แต่พระองค์มิทรงกลัว เมื่อ อสูรเห็นพระอินทร์พร้อมเทวดาขับรถมาจึงคิดว่าพระอินทร์คงไปเกณฑ์เอาเทวดามาเพิ่มแน่นอนขืนสู้ต่อไปคงต้องแพ้แน่ พวกอสูรจึงยกทัพกลับไปยังเชิงเขาพระสุเมรุ การรบครั้งนี้ไม่มีใครแพ้ไม่มีใครชนะ เมื่อพระอินทร์และพวกเทวดากลับสู่สวรรค์ชั้นดาวดึงส์แล้ว พระองค์สั่ง ให้จัดกำลังอารักขา 5 จุด เต็มอัตรา พวกอสูรข่าวว่ามีการอารักขาสวรรค์ชั้นดาวดึงส์อย่างเข้มแข็งก็ไม่กล้ายกกองทัพมารุกรานอีก

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า การยอมตายเพื่อให้ผู้อื่นอยู่อย่างมีความสุขเป็นสมบัติของนักปราชญ์เช่นเดียวกับพระอินทร์ทรงยอมตายเพื่อให้ลูกนกครุฑอยู่รอดปลอดภัย