นิทานอีสป เรื่อง ลาโง่กับสิงโต

นิทานอีสป เรื่อง ลาโง่กับสิงโต

"สิงโตมีพลังเสียงอันทรงพลัง" และสิงโตมีนิสัยชอบคำรามตอนล่าเหยื่อ ยามเมื่อสิงโตคำรามในยามออกล่าเหยื่อ สัตว์ต่างๆ ที่ผ่าน มาก็จะหวาดกลัวเเละรู้ว่าเป็นเสียงสิงโตจึงมักวิ่งหนี ไปได้ก่อนที่จะกลายเป็นอาหารอันโอชะของสิงโต  แต่ด้วยความฉลาดเฉลียว สิงโตจึงทำอุบายไปตีสนิทกับลาเเล้วชวนลาไปล่าเหยื่อ ด้วยกัน ลาดีใจนักที่ได้เป็นเพื่อนกับเจ้าป่าจึงทำตามที่ สิงโตบอกทุกอย่าง   และเจ้าลา ได้เข้าไปซุ่มซ่อนในพงไม้ พอสัตว์ต่างๆ ผ่านมาลาก็จะ เเหกปากร้องสุดเสียง     พวกสัตว์ต่างๆ ไม่เคยได้ยินเสียง ลา จึงพากันวิ่งไปอีกทางหนึ่งซึ่งสิงโตดักซุ่มอยู่ วันนั้นสิงโตจึงได้อิ่มหนำสำราญกับสัตว์นานาชนิด เจ้าลาได้ทีก็คุยโอ่อย่างภูมิใจว่าที่สิงโตกินอิ่มได้ก็เพราะเสียง อันน่ากลัวของตน สิงโตก็ได้เเต่ยกยอปอปั้นลาทั้งๆ ที่รู้ว่าสัตว์ต่างๆ นั้นวิ่งหนี เพราะตกใจในเสียงประหลาดๆ ของลาต่างหาก หาใช่เพราะกลัวในเจ้าลา

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า  คนโง่ย่อมตกเป็นเครื่องมือของคนฉลาด