นิทานอีสป เรื่อง กระทิงเปลี่ยว

นิทานอีสป เรื่อง กระทิงเปลี่ยว

กระทิงตัวหนึ่งอยู่ในฝูงซึ่งพ่อของมันเป็นหัวหน้า มันโกรธพ่อของมันมากที่แย่งกระทิงสาวแฟนของมันไป มันคิดจะต่อสู้พ่อเพื่อแย่งกระทิงสาวกลับคืนมา ทุกวันมันจะวิ่งชนต้นไม้และลับเขากับหินจนแหลมคม เพื่อทดสอบพละกำลังจนมันโตเป็นหนุ่มใหญ่ ต้นไม้ในป่าล้มระเนระนาด เพราะกำลังของมัน กระต่ายกับเต่าเห็นดั้งนั้นจึงเข้าไปถามจึงรู้ว่ามันเตรียมจะต่อสู้กับพ่อของมัน กระต่ายและเต่าช่วยกันห้ามกระทิงหนุ่มไม่ให้ทำเพราะเป็นการทำบาป ตกนรกแน่นอน จึงไปบอกราชสีห์ให้มาช่วยห้ามกระทิงหนุ่มไม่ให้ฆ่าพ่อ ราชสีห์รับคำช่วยเหลือ และแล้ววันหนึ่ง เนื้อทราย พ่อ – แม่ลูกเดินผ่านมามันจึงกระโดดเข้าไปหวังจะกินทั้งสามตัว เนื้อทราย พ่อ-แม่ ลูก ร้องไห้ขอชีวิตตัวสั่น เจ้ากระทิงหนุ่มเห็นดังนั้นจึงนึกถึงตัวเองว่า พ่อ – แม่ของเราก็คงเป็นเช่นเนื้อทราย พ่อ – แม่นี่เหมือนกัน เราไม่น่าโง่เลยมีเพียงพ่อ – แม่ ตัวเดียวเท่านั้นหาแทนไม่ได้ แต่แฟนสาวจะมีกี่ตัวก็ได้ ถ้าเราฆ่าพ่อ เราก็ต้องทำบาปอย่างที่กระต่ายกับเต่าพูด คิดได้จึงกระโดดเข้าไปขวางหน้าแล้วตะโกนว่า “นี่ท่านราชสีห์ ถ้าจะกินเนื้อทรายละก็ กินข้าเสียดีกว่า” ราชสีห์ทำท่าจะต่อสู้ สักครู่ก็หลบหนีไป เนื้อทรายทั้ง 3 ตัว เดินเข้ามาขอบคุณกระทิงหนุ่ม และกล่าวชื่นชมว่าถ้า พ่อ-แม่ของเจ้ารู้คงจะภูมิใจที่มีลูกที่ดี
              
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า การเป็นลูกที่ดีของครอบครัว ทำให้พ่อ – แม่ภาคภูมิใจ